Bóg stworzył człowieka, bo rozczarował się małpą

Mam sąsiada, wiernego katolika. Rozmawialiśmy niedawno o problemach teorii ewolucji. Mówię do niego:

- Roland, ostatnie publikacje obalają waszą teorię Boga, chyba niedługo wywalicie to do przysłowiowego kosza. Zresztą ciągle coś zmieniacie w religii, grzebiecie. Raz kobieta rodzi człowieka, potem już nie człowieka, a Boga i nie rodzi tak naprawdę, bo wciąż jest dziewicą. Nawet ofiara Jezusa jest sprzeczna z żebrem Adama. Ja twierdzę, że żebro Adama jest sprzeczne z nauką i że żebro Adama i sam Adam nigdy nie istnieli, a z tego nieistnienia jasno wynika bezsens ofiary Jezusa.
 A on na to: 
 - ostatnie publikacje nic nie obalają, ale jednak zadały cios religii. Nie da się jakoś wskazać tego doniosłego momentu, w którym małpa dostała duszę i stała się człowiekiem.

Potem coś zaczął nawijać o duszach, zastanawiając się gdzie teraz jest dusza jego zmarłej żony?
Wiec kontynuuję:

 - a wiesz Roland, mówiąc o duszach to komiczna musiała być sytuacja w momencie, gdy rodzice bez dusz mieli potomstwo z duszami. Ci co twierdzą, że ewolucję da się pogodzić z wiarą w pobożne pierdoły (ten pogląd wspierał m.in. mój rodak, Jan Paweł 2) powinni zdać sobie z tego sprawę.

A Roland na to:
 - tu Elizo się z tobą nie zgadzam. Wyjaśnię ci. Dusza to nasza samoświadomość. Świadomość jest stopniowalna. Pewien stopień świadomości można przyznać zwierzętom. Zarówno język komunikacji jak i świadomość rozwijały się w toku ewolucji. A więc i dusza, istnieje bowiem sporo rozbieżności pomiędzy pojmowaniem duszy i świadomości. Świadomość nie pokrywa się z duszą w obszarze religijnym. Dusza może być zbawiona, trafić przed oblicze boskie, a świadomość nie. Z kolei świadomość może być ograniczona używkami, snem, zaburzeniami psychicznymi, a przecież nie podejrzewamy, że tracimy w tym czasie duszę.

Tu przyznam zgłupiałam trochę.
 - słuchaj, nie można utożsamiać ot tak sobie świadomości z duszą, bo rodzi to więcej problemów niż wyjaśnia. Czy pół duszy to już posiadanie duszy, czy brak duszy? W sensie teologicznym. Czy wielkość duszy zależy od "zaawansowania" samoświadomości? Jaka świadomość to już dusza, a jaka jeszcze nie? Tylko nie mów, że każda. Co zastanawia, czy osoba z półduszą rzeczywiście stoi przed perspektywą półpiekła i półnieba, w którym oczywiście miałaby możność spotkania PółBoga. Jednak półdusza to tylko półdusza, a nie cała, a jak coś ma wartość, to jest różnica, czy jest tego komplet, czy tylko pół. No i chyba jasne, że taki gościu z półduszą, miałby obowiązek uczęszczać tylko na co drugą mszę, a na spowiedzi musiałby się tłumaczyć tylko z co drugiego stosunku przedmałżeńskiego, przy czym byłby zwolniony z objaśniania osobie duchownej, czy w grze był prezerwatywą. Ja na przykład jak śpię, to potem niczego nie pamiętam, więc albo nie mam duszy, albo śpi ona ze mną :)) Choć ta druga możliwość jest trochę dziwna, zważywszy, że dusza jest podobno nieśmiertelna i się nie męczy. A co z osobą, której się film urwie, co się niektórym zdarza, to co, dusza też nawalona, że niczego nie pamięta?

Podrapał się w głowę, widziałam, że nie w smak mu moje spojrzenie na sprawę, nie był przekonany czy żartuję, czy to tak na poważnie, ale nie dawał za wygraną. Powiedział:

- no to jak mi wyjaśniasz cudowne właściwości twego umysłu i swoją  inteligencję, czyż nie posiadaniem duszy?Jeśli tego nie potwierdzisz, to będzie to małe bluźnierstwo, a twoja wiara jest zagrożona, bo w moim przekonaniu, jeśli zostanie dobrze kiedyś wyjaśnione powstawanie świadomości to i zostanie rozwiązana zagadka duszy
- no jak to - odparłam - to w końcu istnieje czy nie istnieje jakaś zagadka duszy?
 Machnął z rezygnacją ręką, zamilkł, odwrócił plecami kierując się w stronę swoich drzwi. Dodałam więc na odchodne: 

- Roland, ty jako dobry katolik powinieneś jednak wierzyć tylko w to czego naucza Kościół, a on nie wyklucza małpy za przodka, jednak duszę ma już od bozi z nieba:)
.
Odwrócił głowę i powiedział:"nikt mnie nie przekona...." wpadłam mu w słowo i dokończyłam zdanie za niego "że białe jest białe, a czarne jest czarne". Buchnął śmiechem i wszedł do siebie. Jak widać i z katolikiem można pogadać bez kłótni i wyzwisk. Tylko że to KATOLIK a nie ubezwłasnowolniona jednostka pozbawiona mózgu, ale posiadająca .... duszę:), duszę człowieka, którego można określić - "dobra dusza" .

PROMUJ