Ja... obywatel

 

Stanął w obronie dziewczyny. Młody mężczyzna zadźgany nożem na Piotrkowskiej

Chuligani pobili nie tych co chcieli

Wyzwiska, plucie i przepychanki w autobusie, nikt nie zareagował

itp

Garstka agresorów jest zdolna bezkarnie terroryzować całe autobusy, tramwaje i nie napotyka na żadną reakcję oporu. Ileż upokorzeń i nieszczęść muszą jeszcze doświadczyć pasażerowie, aby zorganizować się i przeciwstawiać rosnącej agresji i paradoksalnie, rosnącej w odpowiedzi na to zimnicy społecznej?
 
Naprawdę ciężko mi na duszy ze strachu, że mogłoby się przytrafić coś złego moim bliskim i znajomym - złego, którego można uniknąć, które tępione jest prawnie i kulturowo w krajach Zachodu, do których grupy śmiemy się zaliczać, najwidoczniej bezpodstawnie. Chamstwo nie pleni się wyłącznie na forach internetowych, w polityce, ale też jest niestety częścią naszej rzeczywistości. Jeśli nie podejmiemy trudu minimalizacji tego zjawiska, to nabierze ono paranoidalnych rozmiarów. Zresztą widać pierwsze oznaki tego ekstremum - osoby zamożniejsze nie odważa się korzystać ze środków transportu miejskiego, nie z niewygody czy rozbiezności między rozkładem jazdy, a rzeczywistością, lecz z uwagi na ryzyko kradzieży, obrażania, wyzwisk, na które samemu jest się bezradnym, a na świadka obok nie ma co liczyć. Na przykład w USA kierowcy są odpowiednio szkoleni, aby mogli z niezłamaną pewnością siebie interweniować - w zależności od skali sytuacji przez zapowiedź usunięcia z autobusu czy chyba w najgorszym przypadku przez zatrzymanie kursu do czasu przyjazdu policji i przekazania burzycieli organom władzy. Nie wiem czy są jakoś minimalnie uzbrojeni - ale wiem, że zdecydowanie dbają o bezpieczeństwo pasażerów. 

To samo w wielu krajach Unii, co nie znaczy, że nie ma wandalizmu czy agresji, ale reakcje na tego typu zachowania są zdecydowane, skoordynowane, dlatego nie są tak częste i podkreślić trzeba ogromną robotę jaką robi policja, władza i najprzerózniejsze instytucje społeczne aby limitować przemoc i pracować z tzw. "trudną młodzieżą", często wykonując pracę, którą powinni wykonać rodzice, ale efekty są widoczne, choć osiągnąć je jest niezmiernie trudno. Często jest to mozolna praca, gdyż ma się do czynienia z osobami różnych narodowości, o bardzo różnej mentalności, mających wielkie opory z integracją, osoby chcące żyć po europejsku z mentalnością swego kraju pochodzenia, często z północnej Afryki czy Magrebu. Ale przy odrobinie chęci wiele rzeczy jest możliwych. Tyle z Zachodu, a u nas?

U nas rzadkością jest dziś (choć było to nie tak dawno czymś normalnym) zjawisko widzieć osoby ustepujące miejsca ludziom starszym, matce z dzieckiem,  kobiecie w ciąży, niewielu sie do tego kwapi. Dlaczego ludzie przestali się czuć zobowiazani do porządnych zachowań? Czyżby dlatego iż uważają, że mogą  być chamscy bo chamscy są politycy, dziennikarze, bo popularność zyskuje nie kultura i poziom, tylko płytka bylejakość, bo wiedzą że nikt nie zwróci im uwagi, bo się boi, a jesli zwróci to nikt nie stanie w obronie obrzucanej wyzwiskami kobiety, a jeżeli, o ironio stanie,  to prędzej kobieta, niż mężczyzna?
 
Zamiast debilnych tańców z gwiazdami, rozbieranych scen na pograniczu porno w każdym filmie i artykułów w stylu "jak go zadowolić żeby cie nie zostawił”, warto byłoby zacząć uczyć ludzi poczucia jakiejś minimalnej odpowiedzialności, no ale jak tego nauczyć, jeśli codziennie w tv politycy zamiast mówić o interesie państwa, odpowiedzialności za kraj, plują na siebie i podstawiają sobie nogi?. Słowo SZACUNEK wyszło z obiegu, niedługo zniknie ze słownika j.polskiego, w szkołach nikt tego już nie uczy, w pracy nie szanuje sie ludzi, promuje się kretactwo, chamstwo, zabiegani rodzice trzęsący się jak galareta ze strachu o swoje miejsce pracy zapomnieli, że mają w domu dzieci, które często same się wychowują, za pomocą nianki zwanej Telewizją promującej krętactwo, chamstwo, agresję i wulgaryzm. No i co robi kościół? przecież religia jest  w szkołach, co robią katecheci, chyba nie grają w karty z uczniami na lekcjach religii zamiast uczyć szacunku?
 
Wyjściem jest stworzenie społeczeństwa obywatelskiego, gdzie ludzie wiedzą jak funkcjonuje państwo,  czują się za nie odpowiedzialni, wymagają od polityków, od pracodawców, i przedewszystkim od siebie, ale niestety na razie nie ma na horyzoncie chętnego, który by to zainicjował.