'Jestem głęboko wierzącym ateistą"

 Jestem głęboko wierzącym ateistą
 Einstein
 

Od dłuższego czasu słyszy się w różnych wypowiedziach o chrześcijańskich korzeniach Europy, tak jakby historia naszego kontynentu zaczęła się w momencie chrystianizacji. Jeżeli użyć porównań botanicznych to chrześcijaństwo nie jest korzeniem, a raczej pasożytniczą naroślą, z której Europa powoli się wyzwala. Chrześcijański "korzeń" Europy dał nam to co wszędzie wprowadziła monoteistyczna religia - nietolerancję i wojny religijne, rzeczy nieznane w politeistycznych kulturach, do czasu aż nie spotkaly się z monoteizmem. Doktryna zbawienia po śmierci służy do podporządkowania ludzi różnym religiom za pomocą kija i marchewki, których zresztą być nie może, jeżeli ktoś potrafi posługiwać sie własnym rozumem. A jak pokazuje historia, nie wynaleziono dotąd nic lepszego do uzasadniania ludobójstwa jak religie...Czy naprawdę tak trudno być ateistą w tej sytuacji ?

Zasadniczą wadą religii, dyskwalifikującą ją już z założenia jest sposób myślenia, w którym umysł ludzki, błądzący i mylący się, zakłada, że jest taka hipoteza (np. istnienia Boga), o której należy mówić bez dowodu, że jest prawdą i do tego prawdą absolutną, niepodważalną. Umysł skażony takim myśleniem zdolny jest z wiekszą łatwością przyjąć za prawdę dowolny dogmat, a potem poświecić życie innych ludzi w jego "obronie".

"Nasza" religia nie łączy, ale coraz mocniej dzieli. Dlatego coraz wiecej osób nie chce się publicznie przyznawać do wiary katolickiej. Medialni katolicy nie pokazują tego, co w katolicyźmie najważniejsze - szacunku do drugiego czlowieka, przebaczania, tolerancji, codziennej zwyczajnej dobroci.... Medialni katolicy ( politycy, kościelni urzędnicy) pokazują, że nawet w obliczu Boga, przed ołtarzami można bez problemu pokazywac obłudę, nienawiść, można poniżać, niszczyć, upokarzać. Bóg to w dzisiejszej Polsce plemienny znak rozpoznawczy. Oraz karciany joker - jeśli czegoś nie rozumiemy, wstawiamy tam Boga i wszystko gra.  Ale duch czasu jest nieubłagany - anachronizm dzisiejszych kręgów religijnych, z arogancką i pazerną kadrą biskupią na czele, staje się coraz mniej straszny, częściej komiczny i żałosny.
 
Postawmy sobie pytanie, czy wiara w życie po śmierci to już wiara w Boga? Nie myślę. Ludzki mózg myśląc emituje energię, a żadna energia nie ginie tylko zmienia swoją postać. W związku z tym sama wiara w życie po śmierci niekoniecznie musi oznaczac wiarę w Boga. Może natomiast oznaczać wiarę w możliwości ludzkiego umysłu, że być może kiedyś uda nam się wytłumaczyć pojęcie śmierci?Niestety w obecnym stanie nie jesteśmy w stanie potwierdzić, ani wykluczyć czy Bóg istnieje, czy nie. Ale wiemy, że nie możemy wykluczyć tego, że istnieje ciemna energia, która jest równie tajemnicza jak ciemna materia, która wypełnia wszechświat w 96%. Już dziś opanowaliśmy czas. Co się wydarzy za 10 tys.lat? Może w wyniku ewolucji naukowej opanujemy sztukę umierania?Kto wie? Ale z pewnością nie osiągniemy tego klepiąc jakieś dogmaty stworzone przez ludzi na temat Boga. Badaczom natury ludzkiej, radzę na początek zmienić określenie "ateista". Dla mnie ateista to człowiek, który szuka. Gdyby nie oni, dzisiaj byśmy nadal patrzyli na Słońce jak okrąża Ziemię.  Ateizm nie jest trudny intelektualnie. Wystarczy przyjąć światopogląd racjonalizmu naukowego, reszta z tego wynika. Ateizm jest tylko trudny społecznie, bo w Polsce ateiści są zwyczajnie dyskryminowani.

I do diabła, na koniec, wiara to nie religia! Wiara sobie swietnie daje radę bez religii. Religia to wielki business, z milionami owiec do golenia. Wiara nie potrzebuje budynku, obrazka, rzeźby - wiara podtrzymuje samą siebie. Religia sprzeda dostęp do budynku, sprzeda obrazek, sprzeda rozgrzeszenie, sprzeda różaniec, oraz cokolwiek co można spieniężyć. Gdyby pozbyć się religii,  pozostałaby tylko czysta, nieskalana pieniądzem i zabobonem wiara.  A nic tak wiary nie zabija jak bezsensowna, chciwa, pazerna, grzeszna religia. I szkoda. Bo w prawdziwej, głębokiej wierze jest coś niesamowitego. Nawet mnie, ateistce od kilku lat, tej wiary czasem odrobinę brakuje.