"Czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego"

W Sochaczewie mieszkają dwie Danuty Barańskie. Jedna jest dłużniczką firmy Al-Ital, drugiej warszawski komornik Ryszard Moryc zabrał w kwietniu br. pieniądze z konta, ściągnął jej wszystkie oszczędności, łącznie z emeryturą - około 28,5 tys. zł. I nie ma zamiaru oddać. Zadzwoniła do kancelarii komornika, nie wierzył że to nie ona jest dłużniczką. Więc na drugi dzień pojechała do Warszawy. Wtedy komornik z oporami przyznał, że doszło do pomyłki. Powiadomienia o czynnościach egzekucyjnych były wysyłane na adres prawdziwej dłużniczki. Tu się zaczyna droga przez mękę. Kobieta udała się do adwokata wierzyciela tam usłyszała, że od jego klienta nie otrzyma pieniędzy, bo ten musiał zaspokoić własnych wierzycieli. W maju likwidator spółki Al-Ital potwierdził pisemnie, że 23 tys. zł przelał do ZUS-u, a część pieniędzy zabrał "na koszty" komornik. Przestępstwa nie było. Pani Barańska poszła więc do prokuratury. W Sądzie Rejonowym w Sochaczewie w I Wydziale Cywilnym dodatkowo poskarżyła się na czynności komornika.Skarga do sądu została odrzucona. Złożyła więc zażalenie. Też odrzucone i poradził kobiecie wystąpić ze stosownym powództwem do sądu cywilnego. Prokuratura Rejonowa w Sochaczewie badała sprawę przez pół roku. I umorzyła śledztwo - "Czyn nie zawierał znamion czynu zabronionego". Stwierdzono jedynie uchybienia w pracy komornika, który nie zweryfikował danych, a uchybienie to nie przestępstwo. Aby uznać, że to jest przestępstwo niedopełnienia obowiązków, musimy mieć do czynienia ze "spowodowaniem istotnej szkody", a ta musi mieć "znaczną wartość", czyli zgodnie z kodeksem karnym przekraczać 200 tys. zł. To oznacza, że strata 28 tys. zł przez emerytkę to zdaniem prokuratorki pestka. A komornik nie ma prawnych możliwości, aby skłonić wierzyciela do zwrotu środków. Chciałoby się wykrzyknąć tylko:

To już nie pierwszy przypadek ograbienia niewinnej osoby przez komornika. Ile czasu będzie trwał ten proceder? Co na to klęcznik biskupów, minister sprawiedliwości? TO OBRZYDLIWIE SKANDALICZNE. A najbardziej karygodne jest to, że winni całej afery i przestępstwa wyłudzenia nawet nie staraja się zadośćuczynić wyrządzonej szkody. Postawa Prokuratora w tej sprawie budzi moje najwyższe oburzenie. Ten kraj jest jak z Kafki. Idiotyczne prawo, idiotyczni urzędnicy. I zaczynam się skłaniać do opinii, z którymi sie nie zgadzałam, ale im więcej czytam tym bardziej mnie to przytłacza: POLSKA NIE JEST PAŃSTWEM PRAWA. W Polsce minister sprawiedliwości nie zajmuje się "takimi pierdołami", bo musi troszczyć się o filozoficzne aspekty poczęcia in vitro, czy też religijny kontekst przemocy domowej. Ta sprawa jest papierkiem lakmusowym dla skuteczności państwa. Jeśli coś takiego może się zdarzać niejednokrotnie, nie budząc zainteresowania żadnego organu państwa odpowiedzialnego za kształt systemu prawnego i przestrzeganie prawa, to w sposób oczywisty państwo to nie zasługuje ani na podatki, ani na szacunek swoich obywateli.