Obcy wśród swoich !

Fundacja Centrum im. Bronisława Geremka oraz psychologowie z Uniwersytetu Jagiellońskiego poszukują młodych ludzi do udziału w badaniu poświęconemu funkcjonowaniu dzieci i młodzieży powracających z emigracji. 
Dzieci mają trudności adaptacyjne wynikające ze zmiany otoczenia. Zamykają się w sobie ze względu na niezrozumienie. Z tego powodu są też niepewne siebie i mają lęki. Mają kłopoty z językiem, ze znalezieniem się w grupie rówieśników i zaakceptowaniem, a nawet z tym, że w szkole muszą zmieniać buty - nauczyciele mają coraz większe kłopoty z powracającymi z zagranicy uczniami. 

Moje spojrzenie jest trochę szersze na polskość dzieci, które wyjechały bądż urodziły się zagranicą. Poprawność językowa nie gwarantuje poczucia przynależności do danej grupy kulturowej. Dziecko, które urodziło się i dorastało w innym kraju, nagle będąc w Polsce zmuszane jest wyłącznie do "jedynej słusznej" tożsamości kulturowej. Polski system edukacji nie daje możliwości adaptacji takiego dziecka. Obce w polskiej klasie?No to co? Integracja europejska w polskim wydaniu działa tylko poza granicami naszego kraju.

Te dzieci inaczej postrzegają świat, wszędzie w Europie czują się u siebie, są bardziej rozgarnięte, wielojęzyczne. Emigracja to po prostu wycinek z narodu. Nie zawsze i niekoniecznie reprezentatywny, ale z pewnością bardzo różnorodny i to pod wieloma względami. Uogólnienia są poprostu głupie i zaściankowe.

Zawsze było dla mnie zagadką, dlaczego dziecko, które wyjeżdża, w nowym kraju adaptuje się znacznie łatwiej niż kiedy wraca do swojej ojczyzny? Dlaczego w innych krajach nauczyciele nie mają takich problemów i radzą sobie z dziećmi, które przychodząc do szkoły często nie rozumieją ani jednego słowa? Odpowiedź jest prosta - kraje UE mają od lat ustawy na papierze o integracji dzieci emigrantów, na to są przeznaczane spore fundusze unijne. Od lat polskie szkoły powinny wprowadzać wyrównawcze lekcje. Rzeczywistość jest niestety wręcz kurozialna. Polskie kultywowane farmazony, że jakoby rodzice mają zagranicą edukować dziecko w języku polskim do poziomu polskiej matury dają do myślenia, po co wysyłać w Polsce dzieci do szkoły skoro wszyscy tak pięknie mówią wzorową polszczyzną?

W Karcie Nauczyciela jest chocby art.42, on jest dla takich dzieci i nauczycieli świetną okazją do ciekawej pracy, bo każdy język kreuje interesujący nowy świat. A bariery kulturowe możemy pokonywać, szanując różnice. Ten art. jest właśnie po to, by dopasować się do potrzeb, ale ilu nauczycieli go praktykuje?

Psychologowie żeby zrozumieć lęki tych dzieci powinni sami najpierw wyemigrować. Zobaczyć inny świat. Wolny od indoktrynacji religijnej, tresury i szczucia. Świat, gdzie kreatywność jest wartością, logika  zgodna z sumieniem, a wysiłek po prostu się opłaca. Świat w którym cwaniactwo się lekceważy, a krytyka jest warunkiem koniecznym do rozwoju. Nie powinni uspokajać, tylko rozumieć. Inaczej nikomu nie pomogą. 

promuj jesli chcesz

                                 KOMUNIKAT